Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is ….?

Denk jij ook gelijk aan de boze koningin uit Sneeuwwitje die graag de mooiste van het land wilde zien als ze in de spiegel keek? Helaas voor haar was dat slechts een tijdelijke situatie totdat Sneeuwwitje opgroeide tot de mooiste van het land.

Spiegeltje, spiegeltje… Wat zie jij eigenlijk als je in de spiegel kijkt?

 

Ik kreeg deze interessante vraag tijdens een bijeenkomst met zeven vrouwen. We werden uitgenodigd om letterlijk in de spiegel te kijken. En nee dan ging het niet over of je haar wel goed zit maar een laagje dieper. Interessant welke antwoorden er kwamen.

Eén weigerde om in de spiegel te kijken omdat ze te verdrietig was en die confrontatie niet wilde. Anderen zagen zichzelf als zoekend naar een nieuw evenwicht, weer anderen- waaronder ik, blij omdat issues uit het verleden verwerkt zijn, een hobbel genomen is en het leven weer stroomt. Zo hadden we allemaal antwoorden en een verhaal van wat we zien.

En daarmee gaven we anderen natuurlijk een mooi beeld van hoe we naar onszelf kijken (gebaseerd op hoe we denken)  en wat we vooral ook niet zien: een blinde vlek. Met toestemming konden we de ander iets teruggeven- spiegelen- over wat we bij de ander zagen. Wat ook weer interessant is omdat je alleen iets in de ander kunt zien als je het zelf (her)kent.

We hebben allemaal in meer of mindere mate last van filters, onszelf én de ander (!) zien voor wie ze werkelijk is, is een uitdaging.  En toch kunnen die externe spiegels helpen om jezelf beter te leren kennen. Ze kunnen je stof tot nadenken geven of ze zien iets positiefs in je wat je zelf nog niet kunt zien.

Dus alle spiegels (vrouwen) bij elkaar die elkaar spiegelen werkt als een spiegelpaleis. Ze laten allemaal een beeld zien, soms aardig correct en soms behoorlijk vertekend tot aan een lachspiegel aan toe. En toch…

Daar waar je geraakt wordt heeft het je iets te leren over jezelf. Het kunnen andere mensen zijn, situaties of bijvoorbeeld kaarten die je helpen om jezelf beter te leren kennen.

En zoals Erasmus zegt;

Het begin van wijsheid is dat je jezelf kent.

 

Wat kunnen die externe spiegels- lees andere mensen, situaties, ‘dingen’ je leren?

Deepak Chopra  zegt ;

“Elke relatie is een reflectie van de relatie met jezelf.”

Dus heb je fijne relaties met anderen, harmonieus, met respect dan reflecteert dit de relatie die je met jezelf hebt. Als je voortdurend ruzie hebt met anderen, vraag je dan af in hoeverre je ruzie hebt met (delen van) jezelf.

Wayne Dyer zei;

“When you judge another, you do not define them, you define yourself.”

Of wel wanneer je over een ander oordeelt dan beschrijf je hen niet; je beschrijft jezelf. Het oordelen en zeker het veroordelen van iets of iemand zegt alles over jezelf. Omdat je dit doet vanuit je eigen bewuste en onderbewuste referentiekader. En dat gaat meestal razendsnel; het is er uit gefloept voordat je het door had. En soms is dat wel schrikken. Het mag in gradaties verschillen maar in “wat je zegt, ben jezelf” zit zeker een grote kern van waarheid.

 

We eindigden de avond met het trekken van een kaart uit een godinnen orakel. Vind ik altijd leuk en bijzonder ‘toevallig’ wat de boodschap dan is. Ik pakte een kaart waar ik zo geen zin in had omdat ik dacht dat ik er klaar mee was- had ik toch echt in de spiegel gezien! Toch een blind vlek(je)?